Na 14 jaar waag ik de sprong

Ik heb ontslag genomen. Ik waag de sprong. Na 13 – bijna 14 – jaar verlaat ik Procurios. Een bijzondere organisatie waar ik met veel plezier gewerkt heb, mooie dingen heb mogen doen en waar ik veel ervaring heb opgedaan.

Vanaf 1 januari neem ik een sabbatical. Ik ga op zoek naar antwoorden op de vragen: Wáár zou ik nog meer tot mijn recht kunnen komen? Waar krijg ik energie van? Op welke gebieden kan ik mij verder ontwikkelen?

Comfort never leads to excellence

Om te voorkomen dat ik ooit spijt zal krijgen en zeg “Had ik maar…”, in plaats van “Had ik maar niet…” neem ik nu deze stap. “Comfort never leads to excellence”, las ik onlangs. Ik stap uit mijn comfortzone en ben ervan overtuigd dat ik vanzelf weer ergens terecht kom. Er zullen vanzelf deuren opengaan.

Persoonlijke ontwikkeling

De afgelopen 2,5 jaar ben ik heel intensief met mijn persoonlijke ontwikkeling bezig geweest. Het heeft dan ook een tijd geduurd voordat ik deze stap durfde te zetten. Uit angst voor wat anderen zouden zeggen of uit angst om mijn zekerheid te verliezen. Inmiddels zie ik in dat ik mijn zekerheid haal uit mijzelf en wie ik ben. Daarom ga ik dit avontuur met mijzelf aan.

Afscheid van een fantastische club mensen

Ligt het aan Procurios? Nee, bij Procurios heb ik het nu prima voor elkaar. Mooi bedrijf, een fijne rol en fantastische collega’s. En toch wil ik na deze lange en mooie tijd verder kijken. Mijn werkende leven (uitgaande van pensioen op 67) is nog langer dan mijn huidige leeftijd. Dus nú is het moment.

Plantje

Ik kijk naar mijn situatie als volgt:

Ik ben als een plantje dat als klein zaadje in een potje terecht gekomen is, gegroeid is tot zijn huidige vorm en met zijn wortels helemaal klem is komen te zitten in de vorm van de pot. Ik ga mezelf verpotten naar een andere bak, zodat ik weer verder kan groeien.

Tekens

De afgelopen tijd heb ik veel tekens mogen ontdekken die mij wijzen op deze route. De tekens vind ik in mijzelf, in gesprekken met verschillende mensen en in boeken. Ik deel er een aantal.

Sterfbed

Waar hebben mensen het meeste spijt van op hun sterfbed? Een Australische verpleegster, Bronnie Ware, zorgde voor mensen in de laatste paar weken van hun leven. Ze heeft opgeschreven waar mensen het meest spijt van hebben, wanneer ze stervende zijn.

Op nummer 1 staat:

”I wish I’d had the courage to live a life true to myself, not the life others expected of me.”

Mensen krijgen spijt omdat ze veel dromen onvervuld laten. De meeste mensen vervullen niet eens de helft van hun dromen, omdat ze bepaalde keuzes niet durfden te maken.

Innerlijke kracht

Anselm Grün schreef in zijn boek Innerlijke kracht:

“bekijk je leven nauwkeuriger: van tijd tot tijd moeten wij nadenken over ons werk en over onze situatie in het gezin of in grotere verbanden en moeten we ons afvragen of dat allemaal nog klopt. Wat pure routine is geworden, vreet energie. We leven en werken weliswaar min of meer zo verder als tot dan toe. Maar wij hebben geen elan meer, geen innerlijk vuur, geen bezieling. Er bestaan activiteiten waardoor we energie krijgen, en activiteiten waardoor wij energie verliezen. Je kunt alles wat jij in je werk en in je dagelijkse leven doet, onderzoeken of het energie geeft of energie vreet. “

Ook zegt hij:

“Dapperheid is oorspronkelijk de deugd van soldaten. Maar de Griekse filosofen eisten deze deugd ook voor zichzelf op. Dapper ben je, wanneer je jezelf trouw blijft en consequent nastreeft wat je als juist hebt onderkend.”

Too busy

Laatst las ik Essentialism van Greg McKeown. Hierin schreef hij onder andere:

“One leader I worked with admitted to staying with a company five years too long. Why? Because he was so busy in the company he didn’t take time to decide whether he should be with the company. The demands of each day kept him from really stepping back to get perspective.”

Gedicht

Een stukje uit een gedicht van May Sarton:

Now I become myself. It’s taken Time, many years and places; I have been dissolved and shaken, Worn other people’s faces, Run madly, as if Time were there, Terribly old, crying a warning, “Hurry, you will be dead before—” (What? Before you reach the morning? Or the end of the poem is clear? Or love safe in the walled city?) Now to stand still, to be here, … Feel my own weight and density!

De Alchemist

Ook zo’n mooi boek, van Paul Coelho. Een van de dingen die ik hieruit haalde is:

“Op een bepaald moment verlies je de controle over je eigen leven, en dan wordt dat beheerst door het noodlot. Dat is de grootste leugen van de wereld.”

In beweging

Ik heb besloten de controle zélf te nemen. Dingen niet te laten beslissen door het noodlot. Er verandert niets door een droom of gedachte, de wereld blijft dan hetzelfde. Alleen door te stoppen met nadenken en te beginnen met handelen kun je dingen veranderen. Je kunt alleen maar bijsturen als je in beweging bent. En ik ben nu in beweging.

Ten slotte, om Bronnie Ware nogmaals te citeren:

Life is a choice. It is YOUR life. Choose consciously, choose wisely, choose honestly. Choose happiness.